گلوی من،ابری ترین تکه ی آسمان است...


اما نمیدانم چرا همیشه،


باران از چشمان تو آغاز می شود...!

ترنم سرود بارانی نوازش دهد روح آدمی

به عرش اعلی برد دل پر ز غصه و غمی

صدای شر شر باران تند کند آدمی را هوشیار

به هوش باشد و ز شوق باریدن ابر شوید بیدار

دیدی غزلی سرود؟

عاشق شده بود...

انگار خودش نبود...

افتاد،

شکست،

زیر باران پوسید...

ادم که نکشته بود...

عاشق شده بود...

در این شهر بی در و پیکربه که گویم راز دلم

به که پناه برم تا ز مشکلات زمانه رها شوم

گویم راز و اسرار دل زیر باران بهاری به آشنایی

تا که یک دفعه بترکد بغض خفته کهنه و قدیمی

انقدر باورت دارم

 
که اگر بگویی باران

خیس می شوم

باران ...

آسمان بارانی است همگی می گذرند،

چتر دارند به دست تا نبارد باران بر سرو صورتشان

اما من تنها و رها زیر این سقف سیاه گام بر میدارم

آری گام برمیدارم بی چتر

و به تو می اندیشم

امشب دلم هوای باران های بهاری داردکاش

امشب ببارد و من زیر نم نم اشکهای آسمان

خیس خیس شوم از یاد نمیبرم روزهایی که با تو

لحظه های خوب زندگی معنا می گرفت آن روزها

که می شداز نگاه هم عشق را خواند و فاصله ها را

زیر خاک باغچه پنهان کرد آن روزها که

می توانستیم در امتداد ساحل کبیر قدم بزنیم و

معنای دریا بودن را با ذره ذره ی وجود حس کنیم و

دل به زمزمه ی امواج بسپاریم و نجوای آنها را در

گوش مرغان دریایی بشنویم.افسوس که آن روزها

رفتند و چه تلخ است تکرار تنهایی و لمس غریبی

در لحظه لحظه ی زندگی

پنجره را باز کن

نترس . . .

بگذار پرنده ی خیالت زیر باران کمی خیس بشود. . .

بگذار زیر باران پرواز کردن را بیاموزد !

آن وقت است که می توانی کمی آنطرف تر از خورشید را ببینی . . .

روی خانه ی نرم ابر ها پاورچین پاورچین راه بروی و سکوت تلخ ستاره را بشکنی . . .

باور کن…

اگر پنجره را باز کنی…

رنگین کمان دور از دسترس نخواهد بود . . .

شب ساعت ابری مرا داد به تو

افتاد نگاه خسته ی باد به تو

باران زد و خیس شد تن خاطره ها

باران زد و باز یادم افتاد به تو.

اگر چشمان من دریاست......تویی فانوس شب هایش

اگر حرفی زدم از گل......تویی مفهوم و معنایش

اگر با عشقت شدم مست......تویی اغاز احساسش

اگر شد چشمم پر از اشک ......تویی هرشب راز و نیازش

اگر قلبم ز عشق است......تویی ارامش فردایش

 اگر شد در دلم غوقا......تویی باعث و دلدارش

اگر شاهان عاشق هام......تویی سلطان احساسش

 اگر پاکم، زلالم همچو پاکان......تویی مظهر عشق و صداقت همچو باران

امد خضر خجسته پی

خون شد خم بسلامت می

خشکیده لب حق جویان

گل کن شور و نوایی نی

ای زخجالت شده ای آب

شبنم باران زده ای ناب

تنم کویر خشکه چشام اسیرو بی تاب .

بیا و برکه ای شو تو این کویر بی آب.

دلم اسیره درده اسیر درد خاموش.

نذار بشم تو خشکی تو خستگی فراموش.

دلم میخواد که دریا بجوشه از صدامون.

تو گوش ابرها پر شه صدای خنده هامون.

دلم میخواد که بارون حدیث عشق ماشه.

قصه ما لالایی تموم بچه ها شه...

زین پس تنها ادامه می دهم،در زیر باران

حتی به درخواست چتر هم جواب رد میدهم و کناری می اندازمش

میخواهم تنهایی ام را به رخ این هوای دو نفره بکشم

باران نبار من نه چتر دارم نه یار

با تو هوس عاشقی كردم

معنی عشق و تجربه كردم

بی تو برای تو گریه كردم

من قلبم و به تو هدیه كردم 

اگه یک شب دیگه زیر بارونا قدم زدی

بدون که تموم فکر من پیش تو بود .

مثه تو تو زندگیم هیشکی نبود...

آقای جمعه های بارانی"!

ندبه در ندبه

باران در باران

انتظار می کشیم

طلوع واره آفتابت را...

ما

همچنان

چشم به راهیم 

 ای تنهاترین سردار عشق

 من از تمام آسمان یك باران را می خواهم


و از تمام زمین یک خیابان را


و از تمام تو یک دست


که قفل شود در دست من ...!!

دیشب که باران آمد

... میخواستم سراغت رابگیرم

اما خوب میدانستم این بار هم که پیدات کنم،

باز زیر چتر دیگرانی

نم نم عشقت را با دریای محبت دیگران عوض نمیکنم نازی جون

اگر امشب بیاد بارون تو رو حس میکنم پیشم

دعا کردم بباره چون میخام امشب بهاری شم

پرده را کنار میزنم

باران خودش را به شیشه می زند

من خودم را به آن راه

باران!

زمانی زیباست که تو باشی ...

من باشم ،

و یک عالمه کوچه های پاییزی و زمستانی !

وقتی نیستی ... 

می خواهم چیکار !

من و باران، من و دريا، من و تو

من و شب‌بو، من و فردا، من و تو

دوباره عاشقي را مي‌سراييم

من و مجنون، من و ليلا، من و تو

ببار بارون ببار بارون دلم از زندگی خونه

دیگه هر جای این دنیا برام مثل یه زندونه

ببار بارون که دلگیرم ببار بارون که غمگینم

خرابه حال من امشب دارم از غصه میمیرم

سکوتم را به باران هدیه کردم

تمام زندگی را گریه کردم.

نبودی در فراق شانه هایت .

به هر خاکی رسیدم گریه کرد

میا باران زمین جای قشنگی نیست

من از اهل زمینم خوب میدانم

که گل در عقد زنبور است

ولی سودای بلبل دارد

و پروانه را هم دوست میدارد

دیر باریدی باران

من اینجام

در حجم نبودن کسی

خشکیدم

بزن باران شادي بخش جهان را

به باران شوق و شيرين كن زمان را

به يام غرقه در خون ديارم

به پا كن پرچم رنگين كمان را

بزن باران كه بيصبرند ياران

نمان خاموش گريان شو به باران

بزن باران بشوي آلودگي را

ز دامان بلند روزگاران

بزن باران بهاران فصل خون است

بزن باران كه صحرا لاله گون است

هنوز هم وقتی باران می آید

تنم را به قطرات باران می سپارم

می گویند باران رساناست

شاید دستهای من را هم به دستهای تو برساند

بدرقه

تنها دو نفر

به بدرقه کافیست،

پیکر نزارم را...

دو نفر اما

تابشان باشد

باران سرد پاییز را

بگذار دستت را

باران بیاموزد

بگذار طعم بوسه‌هایت منعکس باشد

در واژه‌های دوستت دارم.